İnsanoğlu doğduğu andan itibaren kendini gerçekleştirme peşindedir. Biz yetişkinler buna yardımcı olmalıyız. Bunun için öncelikle çocuğumuzun özgür bir ortamda, soru sormasına fırsat vererek, serbest bırakıp izleyerek, asla bir şekle sokma gayretine girmemeye dikkat etmeliyiz.

Doğal olarak bunun sevgi ortamında gerçekleşmesi gerekir. Bu da çocukla birlikte kaliteli bir birliktelik yaşamakla mümkündür. Anne ve babanın bu durumu bilinçli hale getirmesiyle mümkündür. Şartlar ne olursa olsun çocuklarla anne babanın uzun süre ayrılmamasına özen gösterilirse yararlı olur. Yoksa çocuğun bedensel, zihinsel, duyusal ve sosyal gelişimini olumsuz etkilediğini unutmamak gerekir.
Diğer taraftan ebeveynin çocuk yetiştirmede ortak tutum ve tavır içinde olması gerektiğini unutmamalıdır. Çocuğa öğüt verme yerine davranışlarımıza dikkat etmemiz gerekir. Ne derler “Armut dibine düşer.” Çocuk bizim davrandığımız gibi davranır çünkü. Doğru söylersek, doğrucu olur. Yanlış yaparsak o yanlışlarımızı taklit eder. İşi seversek o da sever. Çalışkansak, çalışkan olur. Atalet içinde isek tembellik ona da bulaşır. Sanatseversek, sanatsever olur. Spor yaparsak sporcu olur.

Aile içinde olan bu durumu okul topluluğu içinde sürdürmelidir. Anaokulu bir bakıma çocuğun ilk sosyal deneyimidir. Aile içindeki özgür, soran, sorgulayan, araştırıcı ortamı burada da sunmak gerekir. Akademik gelişim kaygısı gütmeden çocuğun, birey olma tadına vardığı, sevildiği sayıldığı bir ortam yaratmalıdır. Oyun ortamları, müzik, bale, dans, drama, dil etkinlikleri bunun için bir araçtır. Bu yolla çocuk zaman içinde kendini tanıyan, seven, çevresiyle uyumlu bir birey olur. Yaşam coşkusu içinde kendini gerçekleştirmeyi sürdürür. Sonuç olarak bağımsız, özgür ancak ailesine ve milletine bağlı iyi bir yurttaş olur.

Sedat Tonguz
M.E.B Özel Gül Anaokulu / Beykent
Emekli İlköğretim Müfettişi
Pedagog